Przez stworzenie BÓG powołuje wszelki byt z nicości do istnienia… Nawet po utracie podobieństwa do BOGA na skutek popełnionego grzechu człowiek pozostaje obrazem swego STWÓRCY. Zachowuje pragnienie BOGA, który powołuje go do istnienia. Wszelkie religie świadczą o tym poszukiwaniu właściwym ludziom. KKK2566
Jeśli nawet człowiek zapomina o swoim STWÓRCY, lub ukrywa się daleko od JEGO OBLICZA, czy też podąża za swoimi bożkami lub oskarża BOGA, że go opuścił, to BÓG żywy i prawdziwy niestrudzenie wzywa każdego człowieka do tajemniczego spotkania z NIM na modlitwie. W modlitwie wierny BÓG zawsze pierwszy wychodzi z miłością do człowieka, zwrócenie się człowieka do BOGA jest zawsze odpowiedzią. W miarę jak BÓG się objawia i objawia człowieka samemu człowiekowi, modlitwa ukazuje się jako wzajemne przyzywanie się, jako wydarzenie Przymierza. Wydarzenie to, przez słowa i czyny, angażuje serce! KKK2567
Niech się weseli serce szukających PANA (Ps 105,3). Nawet jeżeli człowiek może zapomnieć o BOGU lub GO odrzucić, to BÓG nie przestaje wzywać każdego człowieka, aby GO szukał, a dzięki temu znalazł życie i szczęście. Takie szukanie wymaga od człowieka całego wysiłku jego rozumu, prawości woli, szczerego serca, a także świadectwa innych, którzy uczyliby go szukania BOGA KKK30
W wodzie chrztu zostaliśmy „obmyci uświęceni i usprawiedliwieni w imię PANA JEZUSA CHRYSTUSA i przez DUCHA naszego BOGA” (1 Kor 6,11). W całym naszym życiu OJCIEC „powołuje nas do świętości” (1 Tes 4,7 ), a ponieważ „przez NIEGO jesteśmy w CHRYSTUSIE JEZUSIE… który stał się dla nas uświęceniem” (1 Kor 1,30), chodzi więc o JEGO chwałę i o nasze życie, by JEGO imię święciło się w nas i przez nas. Na tym polega przynaglający charakter naszej pierwszej prośby. KKK2813
Modlitwa jest wzniesieniem duszy do BOGA lub prośbą skierowaną do NIEGO o stosowne dobra. KKK 2559 s.575 Św. Jan Damasceński „De Fide orthodoxa” 3,24, PG 94, T089D
„Nieustannie się módlcie” (1Tes 5,17). Modlitwa jest zawsze możliwa. Jest nawet życiową koniecznością. Modlitwa i życie chrześcijańskie są nierozłączne. KKK 2757 JEZUS uczy swoich uczniów modlić się sercem czystym z żywą i wytrwałą wiarą, z synowską śmiałością. Wzywa ich do czujności i zachęca przedstawienia BOGU próśb w JEGO imię. Sam JEZUS CHRYSTUS wysłuchuje modlitw zwróconych do NIEGO. KKK2621
Łaska jest pomocą jakiej udziela nam BÓG, byśmy odpowiedzieli na nasze powołanie i stali się Jego przybranymi synami. Wprowadza nas w wewnętrzne życie TRÓJCY ŚWIĘTEJ. KKK2021
Modlitwa chrześcijańska w DUCHU ŚWIĘTYM jest komunią miłości z OJCEM, nie tylko przez CHRYSTUSA, lecz także z NIM. „Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje. Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna” (J 16,24) KKK2615
Modlitwa jest darem łaski oraz zdecydowaną odpowiedzią z naszej strony. Zawsze zakłada ona pewien wysiłek. Wielcy ludzie modlitwy Starego Przymierza przed CHRYSTUSEM, jak również Matka Boża i święci wraz z CHRYSTUSEM pouczają nas, że modlitwa jest walką. Przeciw komu? Przeciw nam samym i przeciw podstępom kusiciela, który robi wszystko, by odwrócić człowieka od modlitwy, od zjednoczenia z BOGIEM. Modlimy się tak jak żyjemy, ponieważ tak żyjemy jak się modlimy. Jeśli nie chcemy stale postępować według DUCHA CHRYSTUSA, nie możemy także stale modlić się w Jego imię. „Duchowa walka” nowego życia chrześcijańskiego jest nieodłączną od walki modlitwy. KKK2725
Od strony pozytywnej walka przeciw naszemu zaborczemu i władczemu „ja” polega na czuwaniu, na postawie serca. KKK2730 Walka z pożądliwością cielesną domaga się oczyszczenia serca i praktykowania umiarkowania. Serce jest siedzibą moralnego wymiaru osobowości. KKK2517 Wewnętrzna pokuta chrześcijanina może się wyrażać w bardzo zróżnicowanych formach. Pismo Święte i Ojcowie Kościoła kładą nacisk na trzy formy: post, modlitwę i jałmużnę. Wyrażają one nawrócenie w odniesieniu do samego siebie, do BOGA i do innych ludzi. KKK1434 Jałmużna dana ubogim jest jednym z podstawowych świadectw miłości braterskiej; jest ona także praktykowaniem sprawiedliwości, która podoba się BOGU. Uczynkami miłosierdzia są dzieła miłości, przez które przychodzimy z pomocą naszemu bliźniemu w potrzebach jego ciała i duszy. KKK2447 Życie moralne jest kultem duchowym. Działanie chrześcijańskie znajduje swój pokarm w liturgii, a zwłaszcza w celebracji sakramentów. KKK2047
Modlitwa jest dla mnie wzniesieniem serca, prostym spojrzeniem ku Niebu, okrzykiem wdzięczności i miłości zarówno w cierpieniu, jak i radości. Św. Teresa od Dzieciątka Jezus „Rękopisy autobiograficzne” C25v KKK2559
Adoracja jest zasadniczą postawą człowieka, który uznaje się za stworzenie przed swoim STWÓRCĄ. Wysławia wielkość PANA, który nas stworzył oraz wszechmoc ZBAWICIELA, który wyzwala nas od zła … Adoracja trzykroć świętego i miłowanego ponad wszystko BOGA napełnia nas pokorą oraz nadaje pewność naszym błaganiom. KKK2628
Adoracja jest pierwszym aktem cnoty religijności. Adoracja BOGA oznacza uznać GO za BOGA, za STWÓRCĘ i ZBAWICIELA, za PANA i Mistrza wszystkiego, co istnieje, za nieskończoną i miłosierną Miłość. „Panu BOGU samemu będziesz oddawał pokłon i JEMU służyć będziesz” (Łk 4,8) – mówi JEZUS, powołując się na Księgę Powtórzonego Prawa (Pwt 6,13). KKK2096
Adoracja BOGA oznacza z szacunkiem i całkowitą uległością uznać „nicość stworzenia”, które istnieje jedynie dzięki BOGU. Adorować BOGA oznacza wychwalać GO, wielbić i uniżać samego siebie – podobnie jak Maryja w „Magnificat” – wyznając z wdzięcznością, że ON uczynił wielkie rzeczy i że święte jest Jego imię (Łk1, 46-49). Adoracja Jedynego Boga wyzwala człowieka z zamknięcia się w sobie, z niewoli grzechu i bałwochwalstwa świata. KKK2097
JEZUS – Słowo, które na początku było u BOGA i jest BOGIEM, jako „obraz BOGA niewidzialnego” (Kol 1, 15), jako „odblask JEGO chwały i odbicie JEGO istoty”. (Hbr 1,3) KKK241 BÓG który stworzył wszechświat, podtrzymuje go w istnieniu przez Swoje Słowo, SYNA, który „podtrzymuje wszystko słowem SWEJ potęgi” (Hbr 1,3) i przez DUCHA STWÓRCĘ, który daje życie. KKK320 Tajemnica wyjaśnia się naprawdę w tajemnicy Słowa Wcielonego. KKK359 Zaiste, podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak Słowo, które wychodzi z ust Moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa (Iz 55, 10-11).
Słowo Ciałem się stało, aby nas zbawić i pojednać z BOGIEM. BÓG sam nas umiłował i posłał SYNA swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy (1J 4,10). „OJCIEC zesłał SYNA jako ZBAWICIELA świata” (1J 4,14). KKK457 Słowo stało się ciałem, abyśmy poznali w ten sposób miłość BOŻĄ. KKK458 Słowo ciałem się stało, by być dla nas wzorem świętości. „Ja Jestem Drogą, Prawdą i Życiem. Nikt nie przychodzi do OJCA inaczej jak tylko przeze mnie” (1J 14,6). KKK459 Słowo stało się ciałem, by uczynić nas „uczestnikami BOSKIEJ natury” (2 P 1, 4). „Taka jest racja, dla której Słowo stało się człowiekiem, SYN BOŻY SSYNEM Człowieczym: aby człowiek, jednocząc się ze Słowem i przyjmując w ten sposób synostwo BOŻE, stał się synem BOŻYM” (Św. Ireneusz, Adversus haereses, III, 19, 1). „Istotnie, SYN BOŻY stał się człowiekiem, aby uczynić nas Bogiem” (Św. Atanazy, De incarnatione, 54, 3: PG 25, 192 B). Unigenitus Dei Filius, suae divinitatis volens nos esse participes, naturam nostram assumpsit, ut homines deos faceret factus homo – „Jednorodzony SYN BOŻY, chcąc uczynić nas uczestnikami Swego BÓSTWA, przyjął naszą naturę, aby stawszy się człowiekiem, uczynić ludzi bogami” (Św. Tomasz z Akwinu, Opusculum 57 in festo Corporis Christi, 1). KKK460
JEZUS modli się również za nas, w naszym imieniu i dla naszego dobra. Wszystkie nasze prośby zostały raz na zawsze włączone w Jego wołanie na Krzyżu i wysłuchane przez OJCA w JEGO zmartwychwstaniu. Dlatego więc nie przestaje ON wstawiać się za nami u OJCA. Jeżeli nasza modlitwa jest zdecydowanie zjednoczona z modlitwą JEZUSA, w zaufaniu synowskiej śmiałości, otrzymujemy wszystko, o co prosimy w Jego imię, a nawet o wiele więcej niż to: otrzymujemy samego DUCHA ŚWIĘTEGO, który posiada wszystkie dary. KKK2741
Usprawiedliwienie zostało nam wysłużone przez JEZUSA CHRYSTUSA. Jest nam udzielone przez Chrzest (…) KKK2020
Tradycja chrześcijańska obejmuje trzy formy modlitwy: modlitwę ustną, rozmyślanie i kontemplację. Skupienie serca jest ich wspólną cechą. KKK2721
Modlitwa ustna oparta na zjednoczeniu ciała i ducha w naturze ludzkiej, włącza ciało w modlitwę wewnętrzną serca, za przykładem CHRYSTUSA modlącego się do Swojego OJCA i uczącego swoich uczniów modlitwy „Ojcze Nasz” KKK2722
Prośba o przebaczenie jest pierwszym dążeniem modlitwy prośby (słowa celnika: „Miej litość dla mnie grzesznika” (Łk 18,13). Poprzedza ona właściwą, czystą modlitwę. KKK2631
Usprawiedliwienie obejmuje odpuszczenie grzechów, uświęcenie i odnowienie człowieka wewnętrznego. KKK2019
Wstawiennictwo jest modlitwą prośby, która bardzo przybliża nas do modlitwy JEZUSA. KKK2634
Wstawianie się za innymi prośba o coś dla innych i jest – od czasów Abrahama- czymś właściwym dla serca pozostającego w harmonii z Miłosierdziem BOŻYM. KKK2635
Rozmyślanie jest modlitewnym poszukiwaniem, które pobudza myśl wyobraźnię, uczucie, pragnienie. Jego celem jest przyswojenie sobie w wierze rozważanego przedmiotu, odniesionego do rzeczywistości naszego życia. KKK2723
Kontemplacja myślna nie jest, według mnie niczym innym, jak tylko głębokim związkiem przyjaźni, w którym rozmawiamy sam na sam z BOGIEM w przekonaniu, że ON nas kocha.
Św. Teresa od Jezusa, Libro de la vida8 KKK 2709 Kontemplacja myślna jest prostą formą wyrażania tajemnicy modlitwy. Jest spojrzeniem wiary utkwionym w JEZUSIE, słuchaniem Słowa BOŻEGO, milczącą miłością. Urzeczywistnia ona zjednoczenie z modlitwą CHRYSTUSA w takim stopniu, w jakim pozwoli nam uczestniczyć w Jego misterium. KKK2724 Kontemplacja jest komunią miłości przynoszącej życie dla wielu w takiej mierze, w jakiej jest ona zgodą na trwaniu w mocy wiary. Paschalna Noc Zmartwychwstania przechodzi przez noc agonii i grobu. Są to trzy szczególne chwile godziny JEZUSA, które JEGO DUCH ( a nie słabe ciało ) ożywia w kontemplacji. Trzeba zgodzić się, by czuwać z NIM jedną godzinę. KKK2719
Uwielbienie jest tą formą modlitwy w której człowiek najbardziej bezpośrednio uznaj, iż BÓG jest BOGIEM. Wysławia GO dla NIEGO samego, oddaje MU chwałę nie ze względu na to, co ON czyni, ale dlatego że ON JEST. … KKK2639
Modlitwa wiary nie polega jedynie na mówieniu „Panie, Panie” lecz na zgodzie serca, by pełnić wolę OJCA (Mt 7,24). Jezus wzywa swoich uczniów, aby tę troskę z zamysłem Bożym zanosili w swojej modlitwie. KKK2611
Wiara w BOGA OJCA wszechmogącego może być wystawiona na próbę przez doświadczenie zła i cierpienia. Niekiedy BÓG może wydawać się nieobecny i niezdolny do przeciwstawienia się złu. BÓG OJCIEC objawił jednak swoją wszechmoc w sposób najbardziej tajemniczy w dobrowolnym uniżeniu i w zmartwychwstaniu SWEGO SYNA, przez które zwyciężył zło. CHRYSTUS ukrzyżowany jest więc „mocą BOŻĄ i mądrością BOŻĄ. To bowiem, co jest głupstwem u BOGA, przewyższa mądrością ludzi, a co jest słabe u BOGA, przewyższa mocą ludzi” (1 Kor 1, 24-25). W zmartwychwstaniu i wywyższeniu CHRYSTUSA OJCIEC „na podstawie działania (swojej) potęgi i siły” okazał „przemożny ogrom mocy względem nas wierzących” (Ef 1,19). KKK272
Światło prawdziwej wiary wyzwala z niewiedzy i niewoli grzechu i doprowadza do jedynej prawdziwej wolności (por. J8, 32), to znaczy wolności życia w JEZUSIE CHRYSTUSIE pod przewodnictwem DUCHA ŚWIĘTEGO, tu na ziemi, i w Królestwie Niebieskim gdzie obdarzeni pełnią błogosławieństwa, będziemy oglądać BOGA twarzą w twarz (por. 1Kor 13,12 ; 2Kor 5, 6-8). JP II Fidei Depositum
Synowska ufność jest poddawana próbie i potwierdza się w ucisku. Zasadnicza trudność dotyczy modlitwy prośby, wstawiennictwa za siebie lub za innych. Niektórzy przestają w ogóle się modlić, ponieważ – jak sądzą- ich prośba nie zostaje wysłuchana. (…) KKK2734
„Nic nie posiadacie, gdyż się nie modlicie. Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie, starając się jedynie o zaspokojenie swych żądz” (Jk 4,24). Jeżeli prosimy sercem podzielonym „cudzołożnym” (Jk 4,4) BÓG nie może nas wysłuchać, gdyż chce naszego dobra, naszego życia. (…)KKK2737
Czy jesteśmy przekonani, że „nie umiemy się modlić, jak trzeba” (Rz 8,26)? Czy prosimy BOGA o „stosowne dobra”? Nasz OJCIEC dobrze wie, czego nam potrzeba, zanim GO poprosimy, lecz oczekuje naszej prośby, ponieważ godność JEGO dzieci polega na ich wolności. Trzeba więc modlić się w JEGO DUCHU wolności, by móc prawdziwie poznać JEGO wolę. (Rz 8,27)KKK 2736
Najpierw powinien zadziwić nas pewien fakt. Gdy chwalimy BOGA lub składamy MU dziękczynienie za wszelkie dobrodziejstwa, nie troszczymy się o to, by wiedzieć, czy nasza modlitwa jest MU miła. Chcemy natomiast zobaczyć wynik naszej prośby. Jaki więc obraz BOGA motywuje naszą modlitwę: czy jest ON środkiem do wykorzystania, czy też OJCEM naszego PANA JEZUSA CHRYSTUSA? KKK2735
Najczęstszą trudnością w naszej modlitwie jest roztargnienie. (…) Próba odrzucenia roztargnienia równałaby się popadnięciu w jego sidła, podczas gdy wystarczy powrócić do swego serca: roztargnienie wyjaśnia nam do czego jesteśmy przywiązani, i pokorne uświadomienie sobie tego przed PANEM powinno obudzić naszą miłość przede wszystkim do NIEGO przez zdecydowane ofiarowanie MU naszego serca, by je oczyszczał. Tu właśnie ma miejsce walka: chodzi o wybór PANA, któremu mamy służyć. KKK2729
Inną trudnością, zwłaszcza dla tych którzy chcą się modlić szczerze jest oschłość. Jest ona elementem kontemplacji, gdy serce jest wyjałowione, nie znajduje upodobania w myślach, wspomnieniach i uczuciach, nawet duchowych. Jest to chwila czystej wiary, która wiernie trwa przy JEZUSIE w agonii i w grobie. KKK2731
Najczęstszą i najbardziej ukrytą pokusą jest nasz brak wiary. Objawia się on nie tyle przez wyznane niedowiarstwo, co przez faktyczny wybór. Gdy zaczynamy się modlić, natychmiast tysiące prac i kłopotów, uznanych za bardzo pilne wchodzą na pierwsze miejsce i znowu jest to chwila prawdy serca i wyboru miłości. Zwracamy się do PANA jako naszej ostatniej ucieczki, ale czy naprawdę w to wierzymy? … KKK2732
Inna pokusa, która wynika z zarozumiałości, jest znużenie. Ojcowie duchowości rozumieją przez nią rodzaj depresji na skutek porzucenia ascezy, zmniejszenia czujności, zaniedbywania serca. „Duch w prawdzie ochoczy, ale ciało słabe” (Mt 26,41). Z im większej wysokości się spada, tym bardziej jest to bolesne. Bolesne zniechęcenie jest odwrotnością zarozumiałości. Kto jest pokorny, nie dziwi się swojej nędzy, ponieważ prowadzi go ona do większej ufności i wytrwania w stałości. KKK2733
Ponieważ świeccy, jak wszyscy wierni wezwani są przez BOGA do apostolstwa na mocy chrztu i bierzmowania, dlatego mają obowiązek i prawo indywidualnie lub zjednoczeni w stowarzyszeniach, starania się by orędzie zbawienia zostało poznane i przyjęte przez wszystkich ludzi na całej ziemi. Obowiązek ten jest tym bardziej naglący tam, gdzie jedynie przez nich inni ludzie mogą usłyszeć Ewangelię i poznać CHRYSTUSA. Ich działalność we wspólnotach eklezjalnych jest tak konieczna, że bez niej w większości przypadku apostolstwo pasterzy nie może być w pełni skuteczne. KKK900
Grupy modlitewne, … są dziś jednym ze znaków i jednym z bodźców odnowy modlitwy w Kościele, pod warunkiem że czerpią z autentycznych źródeł modlitwy chrześcijańskiej. Troska o jedność jest znakiem prawdziwej modlitwy Kościoła. KKK2689
Inicjatywa chrześcijan świeckich jest szczególnie konieczna, gdy chodzi o odkrywanie i poszukiwanie sposobów by rzeczywistości społeczne, polityczne i ekonomiczne przeniknąć wymaganiami nauki i życia chrześcijańskiego. KKK899
Zadaniem ludzi świeckich, z tytułu właściwego im powołania, jest szukać Królestwa BOŻEGO, zajmując się sprawami świeckich i kierując nimi po myśli BOŻEJ. Szczególnym więc ich zadaniem jest tak rozświetlać wszystkie sprawy doczesne i tak nimi kierować, aby się ustawicznie dokonywały i rozwijały po myśli CHRYSTUSA i aby służyły chwale STWORZYCIELA i ODKUPICIELA. KKK898
*KKK – Katechizm Kościoła Katolickiego